O AKICIE
historia
Akita, znana również jako Akita Inu, lub Akita Ken, to stara japońska rasa, pochodząca z górzystych regionów prefektury Akita. Pierwotnie psy służyły do polowań na grubą zwierzynę, w tym łosia, dzika, jak również czarnego niedźwiedzia. Od XVII do XIX wieku brały udział w popularnych w tym czasie w Japonii walkach psów. Ponadto przez kilka stuleci strzegły japońskich samurajów. Obecnie są psami towarzyszącymi, czasem służą też jako psy stróżujące.
Na początku XX wieku rasa bywała krzyżowana między innymi z owczarkiem niemieckim, bernardynem, czy mastiffem, w wyniku czego zaczęła tracić cechy charakterystyczne dla szpiców, takie jak stojące uszy, czy zakręcony ogon. Zaczęły się pojawiać psy o niedozwolonej szacie lub też luźnej skórze. Po tym okresie zaczęto rekonstruować Akitę, używając do krzyżówek domieszki japońskich psów Matagi oraz Hokkaido. W wyniku powyższych zabiegów zaczęły się wyodrębniać dwa różne typy Akit – psy w typie japońskiego szpica, zbliżone do obecnego wzorca rasy oraz większe psy w typie mastiffa, które wzbudziły większe zainteresowanie hodowców amerykańskich. To dało początek dwóm oddzielnym rasom: Akicie i Akicie amerykańskiej (druga nie jest w Japonii uznawana za prawdziwą Akitę).
W roku 1927 w Odate, stolicy prefektury Akita, utworzone zostało AKIHO (Akita Inu Hozonkai), w celu zachowania oryginalnego wyglądu Akity poprzez staranną hodowlę. W roku 1931 Akita została uznana za dziedzictwo naturalne Japonii, natomiast trzy lata później, w roku 1934 powstał pierwszy wzorzec rasy.
W roku 1923 urodził się najbardziej znany przedstawiciel rasy – Hachiko. Jego historia spowodowała wzrost popularności rasy na całym świecie. Właścicielem Hachiko był zamieszkujący w Tokyo profesor Hidesaburō Ueno. Mieszkał on na peryferiach miasta i codziennie rano dojeżdżał do pracy pociągiem. Hachiko odprowadzał go zawsze na dworzec kolejowy Shibuya, a po południu czekał na jego powrót. Niestety pewnego dnia profesor doznał w pracy rozległego wylewu, w wyniku którego zmarł. Hachiko przez kolejne 9 lat przychodził na dworzec Shibuya, aby odebrać swojego pana. W roku 1934, niedługo przed śmiercią psa, przy stacji postawiono pomnik Hachiko. Od tej chwili stał się on japońskim symbolem wierności i lojalności.
charakter
Właściciele oraz hodowcy akit często powiadają „raz akita, zawsze akita” lub „jeśli to nie akita, to po prostu pies”. Nie sposób się z tym nie zgodzić. Akita to rasa specyficzna, inna niż wszystkie, trochę dzika, trochę nawet kocia – niezależna.
Akity były przez stulecia używane do polowań, z tego powodu pozostał w nich silny instynkt łowiecki. Gdy biegająca po polach, czy lasach akita zobaczy dzikie zwierzę, czy to będzie sarna, czy zając, czy nawet ptak, zamienia się w łowcę, poluje i głuchnie na nasze wołania. Zatrzyma się dopiero, gdy się zmęczy i uzna, że nie ma już szans dogonić zdobyczy. Często trwa to kilka minut i dawno już jej nie widzimy, ale zawsze wraca w miejsce z którego wyruszyła.
Musimy pamiętać, że akity były również używane do walk psów. Wierzą one zawsze w swoją wyższość, stąd też większość z nich, to osobniki dominujące. Można nauczyć akitę akitę chodzenia przy nodze bez smyczy, przyuczyć ją do zawodów agility, ale jeśli dorosły samiec spotka innego dużego, nieprzyjaźnie nastawionego samca (a czasem nawet przyjaźnie), możemy być bardzo blisko konfliktu i tego akity nie da się oduczyć. Zawsze będzie chciała pokazać innemu psu, kto na danym terenie rządzi – „jeśli jestem w parku, to park jest mój”…
Terytorializm, to kolejna cecha akity. Zawsze będzie pilnowała swojego domu, posesji, mieszkania, samochodu, czy nawet zabawki. Do gości będzie podchodzić z dystansem, najlepiej nie zostawiać ich samych z akitą, bez obecności właściciela. Akita nie zaatakuje bez powodu, ale każdy ruch gościa będzie bacznie śledzony, więc może się on poczuć niepewnie… Czworonożni goście tej samej płci są raczej wykluczeni, choć bywają wyjątki od tej reguły.
Być może kilka powyższych wersów sprawi, że część z Państwa zacznie zastanawiać się nad inną rasą, mam jednak nadzieję, że większość stwierdzi, że chce podjąć wyzwanie, by czerpać radość, jaką niesie codzienne obcowanie z akitą. Akita kocha swojego pana, jak żaden pies. Jeśli wykażemy się empatią, zrozumiemy potrzeby swojej akity, będziemy mieć przyjaciela na następne kilkanaście lat życia. Żaden inny pies nie potrafi długim „wooooo” tudzież innymi, znanymi tylko akicie dźwiękami, witać wracającego z pracy pana. Nawet gdy wracamy po kilku minutach ze sklepu, akita potrafi się cieszyć, jakby nie widziała nas przez wiele dni. Jednak, żeby tak się stało musimy poświęcić akicie czas. Musimy być dla niej delikatni, ale stanowczy. Jeśli będziemy zbyt ostrzy, akita odbierze to negatywnie i nie będzie nas kochać bezwarunkowo. Jeśli będziemy zbyt ulegli, lub będziemy jej na wszystko pozwalać, akita spróbuje nas zdominować, zawsze będzie chciała zostać osobnikiem alfa w stadzie, tyczy się to zwłaszcza samców. Jeżeli jesteście Państwo przekonani, że dacie radę powyższym wyzwaniom, następne kilkanaście lat może być najszczęśliwszymi latami w Państwa życiu. Tak stało się w naszej rodzinie…
wzorzec rasy
FCI Standard nr 255
Pochodzenie: Japonia
Zastosowanie: pies towarzyszący
Klasyfikacja FCI: grupa 5 – szpice i psy ras pierwotnych
Nie podlega próbom pracy.
Wygląd ogólny:
Pies dużego wzrostu, dobrze wyważony i mocny. Drugorzędne cechy płciowe silnie zaznaczone, połączone z dużą szlachetnością i godnością. Mocna konstrukcja. Silnie zaznaczony dymorfizm płciowy.
Ważne proporcje:
Stosunek wysokości w kłębie do długości ciała (od szczytu łopatki do guza biodrowego) wynosi 10 : 11, z tym że długość ciała u suk jest nieco większa niż u psów.
Zachowanie, temperament:
złożony, wrażliwy, nie tchórzliwy.
Głowa:
Czaszka: wielkość jest proporcjonalna do wielkości ciała. Część czołowa jest szeroka z wyraźną bruzdą, bez zmarszczek. Stop dobrze zaznaczony.
Trzewioczaszka:
nos duży, czarny. W przypadku białego umaszczenia dopuszczalny kolor cielisty, jednak czarny pozostaje kolorem preferowanym.
Kufa umiarkowanie długa, mocna, szeroka i głęboka. Zwężająca się, lecz nie spiczasta.Grzbiet nosa prosty.
Szczęki/zęby:
zęby mocne ze zgryzem nożycowym, wargi przylegające.
Policzki umiarkowanie rozwinięte.
Oczy stosunkowo małe, prawie trójkątnego kształtu. Zewnętrzny kąt oka ściągnięty lekko ku górze. Umiarkowanie szeroko rozstawione o ciemnobrązowym kolorze, im ciemniejsze tym lepsze.
Uszy stosunkowo małe, dość grube, trójkątne z lekko zaokrąglonymi końcami. Osadzone niezbyt daleko od siebie, ustawione lekko nachylone ku przodowi.
Szyja gruba i muskularna, we właściwej proporcji do głowy.
Tułów:
Grzbiet prosty, silny.
Lędźwie szerokie, muskularne.
Klatka piersiowa głęboka, dobrze rozwinięta, żebra umiarkowanie wysklepione.
Brzuch podciągnięty.
Ogon:
Wysoko osadzony, gruby, noszony, silnie skręcony nad grzbietem, ogon opuszczony sięga prawie do stawów skokowych.
Kończyny:
Kończyny przednie: Łopatki umiarkowanie ukośne i dobrze rozwinięte.
Łokcie przylegające do tułowia.
Przedramię proste, o mocnym kośćcu.
Kończyny tylne dobrze rozwinięte, silne i umiarkowanie ukątowane.
Stopa gruba, okrągła, wysklepiona i zwarta.
Ruch mocny, dynamiczny.
Szata:
Włos okrywowy twardy, szorstki i prosty. Podszerstek miękki i gęsty. Kłąb i zad pokryty jest nieco dłuższym włosem – włos na ogonie jest dłuższy niż na reszcie ciała.
Umaszczenie: czerwono-płowe, sezamowe (czerwono-płowe włosy z czarnymi końcówkami), pręgowane, białe. Wszystkie wymienione wcześniej umaszczenia za wyjątkiem białego muszą mieć “urajiro” (urajiro -białawe umaszczenie po bokach kufy, na policzkach, po spodniej stronie żuchwy, szyi, piersi, tułowia i ogona, po wewnętrznej stronie kończyn przednich i tylnych).
Wymiary:
Wysokość w kłębie:psy 67 cm,
suki 61 cm.
Tolerancja: +/- 3 cm.
Błędy:
Wszystkie odstępstwa od wymienionego standardu muszą być uznane za błąd, którego znaczenie zależne jest od stopnia odchylenia od wzorca:
– sucze psy, samcze suki,
– przodozgryz lub tyłozgryz,
– brakujące zęby,
– niebieskie lub czarne plamy na języku,
– zbyt jasne oko,
– krótki ogon,
– tchórzliwość,
Błędy dyskwalifikujące:
– nie stojące ucho,
– zwisający ogon
– długi włos (kosmaty),
– czarna maska,
– kolorowe znaczenia na bieli.
Uwaga:
Psy muszą mieć dwa normalnie wykształcone jądra, które w pełni zstąpiły do moszny.